Dood.

We hadden gesprekken over het leven over de dood en wat erover blijft. Waar gaan we heen Rosita, hoe gaat dat daar, hoe werkt dat? Ik heb geen idee vertelde ik hem. Ik grapte dan het is er vast mega mooi want er komt nooit iemand terug. 
Waarop we dan samen hard moesten lachen. Ik leerde hem kennen door onze gesprekken.  Zijn directe vragen waar niet per se een knip en klaar antwoord op hoefde. 
Want door zijn vragen kwam er mooie gesprekken en bleven we over deze thema’s praten.
Het mooie van zijn vragen was ook dat hij mij daarmee uitdaagde om na te blijven denken. 
Bomen en nadenken over die ongeziene wereld waar voor ons beide vele geliefde zijn. De dood naderde hem nu ook. Ineens was hij terminaal. 
En als de dood je nadert worden deze vragen intenser. Ik vertelde hem dat ik zeker weet dat het voelt als thuiskomen en dat al je geliefde op je wachten. Hij knikte dan en keek je dan diep in je ogen. Alsof hij je zag. 
Ik vertelde dan ook dingen als; weet je wat ik me nu echt afvraag. Hoe zal het zijn als je daar aankomt. Je bent fysiek dood en dan ben je daar. Hoe voelt dat?
Dat moet toch een aparte gewaarwording zijn.
Zo adem je uit en zo sta je daar in de wereld vol met liefde en zonder pijn.  

Ik laat het je weten Rosita direct als het kan. Echt! Ik beloof het.
Hij had al eens beelden gehad met overleden dierbare die hij in dromen ontmoeten en daar ook mee praten. Dus dat kan vertelde hij me. Met een glimlach van oor tot oor en met de bij behoorde woorden; maar dat hoef ik jou niet te vertellen. 

En hij liet het me weten want hij was altijd op tijd en hiet zich altijd aan zijn woord. 

Ik zag hoe hij daar aan kwam hoe de overgang ging en toen was hij in de wereld waarin ik enkel een blik mag doen. Want tot ooit weer ziens is pas echt als ik daar ook ben. Nu moeten we het doen met de telefoonlijn die ongeveer werkt toen we nog vanuit het buitenland kwartjes in de toestellen moesten doen en het signaal soms weg viel. Of een gesprek voeren en door een lange tunnel rijden. Of langs het station. 
Nou je berijpt me wel. 
Nu zijn het gesprekken met ruis op de lijn. En ooit kunnen we weer bomen! 
Het was goed! 
Tot ooit weer ziens links om of rechts om waren zijn laatste woorden!
Dank je wel! 
Back at ya! 
❤️

4 Reacties

  1. Sanne

    Super mooi verhaal

    Antwoord
    • Rosita

      ❤️

      Antwoord
  2. Sabrina

    Hij laat het je weten. Dat heeft hij beloofd, op een woensdag. Hij genoot van de gesprekken en het bomen met jou. Geef hem mijn liefde als je hem ziet.

    Antwoord
    • Rosita

      Ej dat is geheel wederzijds!

      Antwoord

Laat een reactie achter voor Sanne Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *