Ja, maar jij bent ook zo uniek. 

Zei mijn vriendin laatst tegen me. 

Echt ‘a one of a kind’. 

Dat ging over hoe ik werk in mediumschap en lesgeef. Maar ook  hoe ik mijn leven leef en acties onderneem, in het gewone leven zeg maar even. 

Ik wist niet hoe te reageren wel merkte ik dat dit als een compliment voelde. Diep van binnen voelde ik dit meteen er gebeurde iets, er klikte iets.

Jeetje, dank je wel zei ik schoorvoetend.

Ik wilde eigenlijk zoiets zeggen als; ik doe er niets voor ik ben gewoon mezelf. 

Maar voor dat ik het uit kon spreken zei ze; Ja je gaat zeggen dat je er niets voor doet en gewoon jezelf bent, maar weet je wel dat juist dat is wat je uniek maakt? Slik. Nu ik dit schrijf, voel ik bijna de schaamte op het op te schrijven.  Als opscheppen of zo? 

Al van kinds af aan is je bent apart of anders een veel gebruikte term bij mij. En ik ervaarde dat ook altijd zo. Ik kon niet echt aansluiting vinden zoals andere dat wel ervaarde. Tenminste zo leek het. 

Dus door mij apart of anders te voelen, maar ook te noemen sprak iedereen om me heen het kind, de puber en de volwassene aan. 

En ik voelde dat dus ook. Ik voelde die opmerkingen dus tot in mijn ziel. 

Maar omdat er ook veel was wat echt heel anders was, gezinsomstandigheden, opvoed manieren, gemengde komaf Grieks/Nederlands en pleegouders. 

Maakte dat dat anders zijn ook op meerdere vlakken klopte. 

En door een die negatieve stem die iedereen wel geloofde ik het niet alleen ik ging er ook naar leven. En ging ik dat anders als iets heel negatiefs zien. 

Zoiets als, zie je wel dat niemand me begrijpt. Zie je wel dat iedereen dit of dit, maar ik niet. 

In al die jaren op zoek naar gelijkgestemde vond ik mijn man en maakte we onze eigen mensen. We maakten onze eigen tribe. Door mensen te hebben om je heen, en die op te zien groeien als unieke mensen. Maakte mijn uniek zijn, mijn anders zijn, minder eenzaam. Maar op andere vlakken werd ik daar nog altijd op uitgedaagd. 

En iedere keer werd dit dan weer bevestigd. 

Hoe ik iets voel of waarneem, past niet in groepjes. Past niet in clubjes. Al dat soort overtuigingen. 

Nu inmiddels heb ik ook in die clubjes mijn eigen rariteitenkabinet verzamelt. 

Die ook allemaal even uniek en anders zijn. Mijn gekke rariteiten club bevestigde dus dat mijn unieke ik dit nu ziet als een compliment. En zonder oordeel kon ik antwoorden met, gelukkig wel! Dus voel je je anders? Zoek geen bevestiging bij anderen zowel positief als negatief. Vind de bevestiging in het feit dat het oké is dat je anders bent of je geen aansluiting vind.

 En dat er niemand is zoals jij dat er niemand is die denkt zoals jij. Niemand. 

Dat is niet eenzaam dat is kracht. Ook al lijkt het eenzaam, ook al lijkt het verdrietig, Maar dat is het niet het lijkt zo.

 Want het is namelijk jouw unieke kleur. Jouw unieke geur. Jouw unieke trilling zou de spirituele wereld zeggen. Het is net als in de dierenwereld daar is die uniekheid je herkenning voor de andere. 

Dus loop je unieke rare weg maar. 

Neem bochten waar anderen recht door gaan. 

Sla af waar het bij jou klopt. 

En ervaar en vooral zie je zelf als bijzonder, net zoals alle andere die even bijzonder zijn op hun unieke manier! 

Dan maak je van uniek, UNIEK! 

En zijn we allemaal even bijzonder (of gek).  

Zie jouw unieke geur/kleur of trilling als je vingerafdruk, je bleuprint. 

Het is namelijk je kracht.

Rosita ×