Was er maar een app om contact te maken net de ongeziene wereld!

5 jaar geleden  was er dat bericht van mijn oudste nicht de dochter van mijn broer. Tante, ik ben zwanger. Ik word mama. Vol emoties en liefde vertelde ze me dat! En dan word jij een soort van oma, van mijn eerste. Toch? Slikkend zei ik ja kind ik word een soort oma. 

12 jaar gelden werd ik ook gebeld door mijn broer haar vader. 

Rosita, ik moet steeds vaker de bergen in om lucht te kunnen blijven krijgen, in de stad waar hij woonde was dat namelijk bijna onmogelijk. Ik dacht bij dat telefoontje wat is Griekenland dan ver. En ik voelde, die zie ik nooit meer in zijn fysieke vorm. Ik vroeg hem hoe ernstig is het dan? Waarop hij zei de pacemaker houd me Alive and kicking dokters zeggen als de warmte weg is en meer frisse lucht krijgt gaat het beter. Het was inmiddels oktober en idd het ging beter. Gewoon weer verder met mijn leven meldde je me. Ik voelde aan alles die zie ik nooit meer. Ik voelde het niet alleen ik wist het. Niet in leven niet in fysieke vorm in ieder geval. Want ik geloof niet in een leven na dit leven, ik weet het zeker. Maar niets wees op dat dat zo was. Je was weer sterk en ‘gezond’ Mijn intuïtie is trouwens altijd al erg sterk geweest maar sinds ik van mediumschap mijn beroep heb gemaakt is het nog meer mijn kompas, mijn wegwijzer. Mediumschap is niet alleen communiceren met overleden het is een krachtige tool om je nog dichter bij dat echte gevoel te brengen, zodat je hoofd er is om je ingevingen vorm te geven. Dus aan dat gevoel twijfel ik gewoon niet. Ik overlegde thuis om met mijn gezin toch nog even een paar dagen richting Griekenland te gaan. Maar dat hoefde niet meer. Want daar was dat telefoontje waar ik al op wachtte. Dat mijn onderbuik gevoel al vertelde. Mijn nicht, tante… hij ligt in coma en wordt nooit meer wakker. Van alles schoot door mijn hoofd van waarom ben ik niet gelijk gegaan toen ik het wist, tot doe de telefoon eens aan zijn oor zodat hij zijn zusje (mij dus) nog even kan horen. Maar het was allemaal te laat hij was er fysiek ineens niet meer. En nu? 

Nu voel ik hem terwijl ik dit schrijf, ik voel zijn essentie dat wat hij was en dat wat hij nu is. Ik voel zijn trotsheid omdat hij opa is! Van een jongen en een meisje. Ik voel zijn liefde en zijn passie. Al mijn hele leven voel ik “ze” de wereld waar zoveel namen voor zijn. De andere wereld, de ongeziene wereld, de spirituele wereld, de wereld achter de regenboog, de geestelijke wereld. Al die namen voor een wereld waarin communicatie op de voor ons bekende manier onmogelijk is. Een manier van communiceren die je moet leren begrijpen. Jezelf durven zijn, om zo je kern te begrijpen. 

En nu voel ik hem op deze manier en als ik oma ‘speel’ via video bellen, of als ze over zijn of ik naar Thessaloniki ga dan zie ik dingen door zijn ogen. 

En voelt hij dingen door mijn ogen. Mediumschap is nu niet allen mijn werk, mijn roeping maar ook mijn telefoonlijn met jou, Broer! 

We zijn meer samen dan ooit en ik weet het zeker, tot ooit weer ziens. 

Rosita x