Ach, lieve Piet! 

Zondag dacht ik ineens aan je. 

Ik zocht of ik wat vergeten was en je iets had beloofd, of dat je zou komen. Ik bedoel waarom anders denk ik ineens zo intens aan je? 

Maar dat was het niet, nee.  Nou dacht ik het zal dan wel. 

Maandag zelfde, dinsdag zelfde en toen krijg ik een app. Rosiet, ik weet niet of je het al gehoord hebt, maar Piet is overleden. 

Mijn eerste reactie? 

Schrik, toen vandaar dat ik aan je dacht. En daarna, ooo hij is bij zijn grote liefde. 

Eindelijk. 

Gelijk waren daar je pretogen en je ondeugende grapjes tegen mij. (en je schuddende buik) En de herinneringen aan elkaar gingen in en uit mijn hoofd. 

Een groot healer! 
Echt. 
Zo’n bijzondere man. 

Op de trance dagen heerlijk met Kees en John bomen.  En die ene keer toen je vrouw kwam in de groep via de trance. Die dingen vergeet je niet meer. In het donker zitten voor spirit! Wat genoot je daarvan. En je altijd positieve feedback op de andere.  Wat knapte je op van zo’n dag en later de twee dagen.  Want wat zat je soms met je ziel onder je arm. 
En dan was Jacqueline ervoor je. Als ze kon, reed je mee. En dan vertelde je trots dat ze zo’n steun was voor je. 

Niet dat je het nodig had, hoor, zei je dan.
Je werk in het ziekenhuis. Ach ja, ik doe het gewoon graag Rosita. 

De healing groep via Ilse in de hospice. Wat baalde je dat dat stopte. 

Je was zo graag aan het helpen.  

Piet, ik mocht pietje zeggen 😜. 

Eigenwijze, koppige Piet! 

Ik zie je vast ergens voorbij komen een van deze dagen.  Bewust dan. 
Want van de week wilde je het waarschijnlijk al duidelijk maken. 
Maar ja dat hoofd, hè.  

Piet doe ze de groeten daar in spirit! 

Liefs Rosita x