Die akelige Boodschap!

De boodschap in mediumschap

Waarom toch altijd die bloemen als boodschap, hoor ik wel eens zeggen.
Waarom toch zo afgezaagd?
Wij mediums hebben vaak een mening over ons werk, over het overbrengen van de informatie, mag ik eigenlijk wel zeggen.
Het afleveren van het door ons gekregen van de spirituele wereld, om dus simpel door te geven.

Stel even:
Je bent een bezorger, je loopt met pakjes in je tas.
Je belt aan, je pakt het juiste pakje voor dit adres, geeft het en zegt:
Ja, dat is hartstikke leuk zo’n pakketje voor u, maar de kleur doos verander ik toch nog even. 

Ik ben niet zo tevreden over de doos, de structuur en de kleur.
Het moet mooier, kleuriger of wacht, ik pak het opnieuw in.’

Dit is wat ik mediums-to-be zie doen met de informatie die van de spirituele wereld komt.
Ik hoor het jullie ook nog zeggen: Ik heb een plaatje en ik moet het nog uitpakken.
Maar luister lieve collega’s to be zo dom kan spirit toch niet zijn?
Dat ze je iets geven en dat je het dan nog moet restylen?
Ze geven het je en dat is het het. Nu moet  jij ZELF gaan begrijpen wat dit gegeven nu is, en het simpelweg doorgeven als je het begrepen hebt. Maar zonder dat je je er in mengt. 

Dit proces wat ik beschrijf in de voorgaande zin duurt overigens jaren.
Maar we vinden er dus veel te veel van. We moeten leren het oké te vinden wat we krijgen.
Niet tevreden te zijn met informatie zoals: hier is je oma, je krijgt de groeten.
Nee, oma geeft veel meer dan dat, en dat moeten we leren begrijpen.  We moeten leren luisteren. We moeten leren hoe wij luisteren, zien, voelen. 
En simpelweg alles doorgeven zonder onze mening. (dit is echt het moeilijkste doorgeven zonder er wat van te maken.)

Maar terug naar de bloemen. 

We vinden dat vaak niet mooi genoeg. Maar ik verwijs u even naar een krantenartikel van 10 augustus 1850 uit ‘The Spirit Messenger’

(Ik vertaal deze even wat moderner althans ik probeer het)

“Bloemen vormen de mooiste en meest aantrekkelijke producties van het hele plantenrijk.
Ze presenteren een schoonheid die behaagt, niet alleen de uiterlijke, maar ook de innerlijke zin.
 Niet alleen het oog, maar ook de ziel. Bloemen zijn de perfecte symbolen van onschuld en zuiverheid. Er is geen vlek, smet of perversie in hun natuur, want ze leven, groeien in een perfecte harmonie. Men heeft het over dat God perfectie creëert en zij zijn perfectieTe kijken naar elk bloemblaadje, en in de geur die ver wordt gedragen op de vleugel van de zachte wind (de zephyr’s wing). Wie niet van bloemen houdt, heeft het vast heel moeilijk en kan de schoonheid van zoiets goddelijks (nog) niet zien.  
Zonder hen zou de aarde toch leeg zij, en laten we hopen bloemen altijd hun plek krijgen in het huis van de spirit.”

Zucht….

En wie zijn wij dan om ‘die bloemen’, die kunstwerken van God niet te geven.
Als we de kunst beheersen om spirit contact te maken.
En dat zij kunnen laten zien:  ik ben er nog, de dood is een grote bocht in de weg waar jij het einde nog niet kan zien. Maar ik ben er nog en geef je bloemen. 

Tot ooit weer ziens.

Rosita X

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *