Ik een medium?
Geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om me te “verkopen” als medium. Ik was aan het ontwikkelen en het hielp mij. Het deed mij goed om in te zien dat ik dus contact maak met de spirituele wereld en niet gek was.
Tja niet echt gek dan. En dat was echt genoeg ik hoefde niet zo nodig!
Die inzichten en de influisteringen die ik kreeg en nog steeds krijg dat is spirit, fijn, hartstikke fijn maar daar ga ik niets mee doen vertelde ik mezelf!
Maar gek genoeg het liep anders, ik werd geduwd en mensen kwamen ineens op mijn pad.
Ze zeiden dingen als, Hey jij doet healing toch? He?? Hoe weten die mensen dat? Ik ben begonnen met een healing cursus inderdaad.
Oke healing geven durf ik wel.
Dat groeide uit tot werk. Veel werk.
Ineens was daar die andere vraag uit het niets. Jij bent medium toch, jij doet readings? Ik ontwikkelde inderdaad mediumschap, Uhm ik medium neee
Ik noem mezelf wel coach dacht ik. Spiritueel coach. Dan help ik mensen zonder dat ze weten dat ik contact maak met de ongeziene wereld dat is dan wel de grens.
En nu 20 jaar later schaam ik mij bijna omdat ik dat dacht.
Maar het is niets nieuws onder de zon.
Ik zie dit bij studenten, bij collega mediums en bij beginnende mediums.
Dit uit de kast komen. Oké de tijden veranderen wel, het is niet meer zo’n paria als toen, maar ik blijf dit zien.
Wat had ik toen nodig denk ik wel eens. Iemand die me serieus nam? Of vertrouwen in me had? Dat was het niet. Want dat had ik. Iedereen geloofde eigenlijk in mij!
Alleen ikzelf niet. Ik geloofde dat als ik dit kon iedereen dit kon. Zo onzeker was ik toen, wie was ik nu?
Ik zal eerlijk zijn ik maakte contact als vanzelf. Spirit kwam en ze gaf me dingen die ik later begreep bewijzen zijn. Deed uitspraken als vanzelf zag dingen gebeuren en die klopte. Pijn plekken in een lijf etc etc.
Geen idee wat ik deed. Ik deed maar wat. En ik die ‘niets’ bijzonders was kon dit? Nou dan kon de rest van de wereld dat toch ook.
Met de jaren komt de wijsheid zegt men en ja ook ik kreeg zelfvertrouwen ik ging van mezelf houden. Ik werd steeds spiritueler in mij. In mezelf. En toen viel het kwartje. Ik heb niemand nodig ik heb iedereen nodig en iedereen elkaar. Iedereen kan in je geloven maar jij moet geloven in jou kracht in jou power. Jij moet geloven in de spirituele wereld. Je wordt een goed medium door trainen en oefenen en inzichten van je leraar maar je wordt pas een spiritueel goed medium als je inziet dat het om jou draait en niet om de contacten. Dat jij goed in je vel moet zitten dat jij moet ontwikkelen en niet het kunstje. Die spirituele wereld die is er. Maar de ontwikkeling van het medium kost tijd. En elke dag als ik opsta voor de spirituele wereld leer ik weer wat nieuws, over mezelf over hun, over de dogma’s die er nog steeds zijn. En nu weet ik inmiddels ik kan dit! Ik kan dit op mijn manier.
Rosita x
You’re the best!
En dat weet ik zomaar, zonder dat ik ooit bij je ben geweest. 🙂