Ik voelde ineens was hij weg. Niets gemerkt en pats in de spirituele wereld. Zo hier zo daar.
Hij was in 1x weg vertelde ik hen. Ik leverde bewijzen en bracht hem weer tot leven. Herinneringen, dat wat iemand iemand maakt. Hij wist van zijn begrafenis. En wist van de geboorte. En de vernoeming. Hij was net jarig geweest en dat was gevierd. Heel even weer samen. Er vloeide tranen en er werd gelachen. Ik zag haar steeds ongemakkelijk wiebelen en probeerde er niet op te letten. Nogmaals kwam hij terug op dat ineens weg zijn. En meestal is het zo dat wat het eerste gegeven wordt ook de essentie is. Nogmaals dus het was pats over. Geen afscheid niets. Ze bleef ongemakkelijk. En ik voelde hij neemt af. Ik vertel hun dat dit is wat ik kan geven. En vraag haar of het fijn was. En als er nog vragen zijn dat dat nu mag. Ze bleef draaien en vroeg heeft hij pijn gehad? Waarop ik mezelf wel voor mijn kop kon slaan want in 1x weg was niet goed genoeg, en ik had het gevoeld direct al en niet gegeven. Stom. Dat wat hij als eerste gaf was dus net zoals altijd eigenlijk het belangrijkst! Stom! Ik hoop dat je in de spirituele wereld niet boos bent en begrijpt dat ik het wel voelde en het gewoon stom niet gezegd had.
Ik ben Rosita en werk als medium maar ik blijf ook mens! En moet bij de les blijven!!! Wakker blijven! Mediumschap is blijven opletten, alert blijven, niets voor lief nemen.
Sorry lieve jongen!
Rosita x
Dit blog is tot stand gebracht door iemand met een bijzondere kunst voor woorden! In de volksmond dyslexie genaamd! Best leesbaar zo, toch? Op opmerkingen over fouten en/of spelling wordt dan ook niet gereageerd.
