Kunnen we het ons weer herinneren. Kunnen we wakker worden uit deze droom staat? Kunnen we ons weer beseffen? Voordat we op deze aarde kwamen? Toen we nog een waren? 
Weet je het niet meer? Echt niet? Of is het een vaag gevoel van ergens anders horen, maar niet weten waar precies? Toen we allemaal in de spirituele wereld waren en uitkeken naar deze mooie ervaring op de aarde. Deze ervaring als mens te gaan ervaren. Toen beloofde we elkaar we zullen niet vergeten.

Maar is dat gelukt? Is dat zo? Nu zien we alleen de eenzame reis, de ik hoor nergens bij reis. Ik moet alles alleen doen en iemand snapt mij, of de ik weet het beter en de rest is stom reis.  Allebei een bij geval van iets wat dit leven deze ervaring met zich mee brengt; het ego genaamd. In deze reis op deze mooie Moeder Aarde. 

Vergeten we wie we werkelijk zijn of wat we werkelijk zijn. 

De Ziel. 

De ziel die koos voor een mooie ervaring vol met uitdagingen. Vol met dualiteit, vol met schaduw en donker.  Weet je het niet meer? Is het te vaag geworden? Wat op de achtergrond? Maar ergens zit de wetenschap er wel. Ik weet het zeker. 
Want we waren daar allemaal behoorden tot de groep, de groep die deze aarde mochten bezoeken. Onze groep. 
Onze tribe. 
Wie weet hebben we elkaar allang ontmoet uit onze duizenden en duizenden zielengroep. En lopen we al jaren lang langs elkaar en weten we het niet meer. 
We komen allemaal uit de magische spirituele wereld waar we ook weer naar terug gaan, we gaan weer naar huis, ons thuis. We weten het wel ergens diep van binnen. Weet je het al wat meer? 

We moeten ervaren en leven. Ten volle en volle. 
En onze liefdevolle achterblijvers, gidsen, helpers. Helpen ons herinneren deze ervaring te leven. Zij zijn er als een achterban, als real live-tv kijkers. 
Ze sturen ons niet maar wijzen ons op een mogelijkheid die beter voor ons is. 
Ze breken alleen maar hard in als het noodzakelijk is. Ze volgen onze aardse ervaring om te leren. 
En wij leren ook wij ervaren eigenlijk. Want er is geen vooraf gezet plan, het plan was het leven. 
Om straks de volgende zielengroep weer te begeleiden op dit aardse leven. 
Samen als een. 
Maar nu moeten we herinneren dat we hier gepland zijn, we wilde dit echt. 
We wilden ervaren hoe het is in de zwaarte en er een liefdevolle ervaring uit te halen. 
We wilden dit echt helemaal zelf. We maken hier allemaal keuzes die effect hebben op de ander. Dus mochten we op straat elkaar zien en er een herkenning zijn knik dan zodat we ooit weer zullen herinneren. Daar waar we waren, daar waar we heen gaan. 
Daar waar we weer een zijn. 
Compleet en volledig. 
In liefde en harmonie. 
En voor nu groet mijn ziel jouw ziel omdat ik weet en jij ook.

Ahé

Rosita x