Aap in pamper

Het overlijden van een dierbare is een afscheid dat je hart kan breken.
Je weet in je hart dat dit grote accepteren nu eenmaal bij het leven hoort. Dat de enige zekerheid is dat we dood gaan dat weten we!
Maar dat het zo zou voelen wist je niet. Want hoe het is om lief te hebben weten we, maar hoe we lief moeten hebben zonder fysiek lijf dat moeten we uitvinden.
In dit fysieke leven houd je zoveel van elkaar, snap je elkaar zo goed,
ken je elkaars tekens en manieren.
In dit leven snap je elkaars blikken en liefkozingen.
En weet je als je de telefoon één maal over laat gaan bel ik je terug want dat hebben we afgesproken en zo weten we je hebt met nodig. 
Of een codewoord op de app of sms omdat je elkaar nodig hebt, maar je het niet direct kunt of misschien durft te vragen.
Tekens en gebruiksaanwijzingen om elkaar te begrijpen. Om elkaar te helpen. Om er voor elkaar te zijn.
Om elkaars geheime liefkozingen te zien, en ook aan te pakken, in dit fysieke leven met dit brein en dit lijf.
Maar hoe zit dat hierna na de fysieke dood?
Als je “dood” gaat dan is er die zogenaamde deur, die deur naar het ongeziene, het onbekende en vaak ook ongeliefde omdat we niet echt weten hoe het daar is. 
Logische want van dit avontuur is er weinig bekend.
Mijn vader zegt altijd niemand is er ooit van terug gekomen dus het zal er wel heel leuk zijn. Maar weten wat daar is en inhoud of wat hierna is weten we gewoon niet echt.
Maar er komt een tijd dat we er mee geconfronteerd worden.
Het dood gaan, het verlies, het achter laten en het missen.
Dan zeggen we bij het afscheid nemen van onze geliefde termen als, laat je wat van je horen als je daar bent.
Of als er echt een daar is, geef je dan een teken? 
Laat de gordijnen maar wapperen of zo, de lichten knipperen de tv aan en uit. 
Of geef me gewoon dat ene codewoord.
We spreken af dat je zegt als je het bent “pampers voor apen” dat is zo apart dat weet ik het gelijk.
Maar hoe lastig en mega-ingewikkeld is dit eigenlijk? Ik zeg niet dat het niet kan hé! Maar het is wel heel erg lastig. Ik ga je uit proberen te leggen waarom dat zo is!

Stel je het volgende even voor;

Je gaat door de deur van het ongeziene, alles is anders je hebt geen fysiek lijf meer je doet alles op gedachten en door middel van vibraties.
Je ziet je geliefde terug die je voor zijn gegaan in de fysieke dood. Het is een groot feest je bent er!
Je bent daar waar je bang voor was, wat je niet begreep.
Wat een is het mooi, liefdevol en vooral pijnloos.
En nu blijkt hier is niets om bang voor te zijn.
Het is hier bijzonder en je bent er nog gewoon.
Gewoon met wie je was, je persoonlijkheid je liefde alles wat je jezelf maakt en maakte. 
Je merkt dat je nu de twee werelden ziet en voelt waar je het eerder met je geliefde over had.

Je ziet je nabestaande in hun lijf zijn je ziet familie, vrienden.
Je bent om ze heen zo dicht bij ze.
En dan komt het want je wilt laten weten; ik ben er nog. Je doet mega je best om je te laten voelen. Je probeert je aanwezigheid kenbaar te maken.
Je probeert van alles, maar merkt dat niemand echt reageert.
Je blaast in gedachten met je telepathie vermogen tegen de gordijnen. Je probeert met je energie de lampen te beïnvloeden.
Je roept de afgesproken woorden in de oren van je geliefden in gedachten want je stem is er niet meer.
Maar niemand reageert.
Ze schrijven het af als wind, als elektrische storing, als wishful thinking want ja laten we wel nuchter blijven.
Je merkt eigenlijk dat de antenne van hun gedachten en vibratie op 538 staat en je zend uit op 3FM.

Zaak dus dat je een medium zoekt. 
Je regelt vanuit spirit ontmoetingen, en gesprekken die er toe leiden dat je geliefde deze stap gaat nemen.
En dan ja hoor daar is eindelijk de dag dat je geliefde vrouw of man, vader of moeder, vriend(in) eindelijk voor de deur van het medium staan.
Nu daar gaan we.
Medium stemt zich af op jou zender en dan kun je los. Wat je hebt onderzoek gedaan en weet hoe dit medium werkt. 
Je laat in symbool taal (de taal van dit medium) zien hoe je dood ging, hoe je begrafenis was wat voor een gezamenlijke herinnering jullie hadden, wat jullie maakte.
Je gaat, maar door bewijs naar bewijs en het het medium werkt hoe je dit wilt!
YEAH.

Maar je geliefde wilde bewijzen niet echt horen en niet weten wat jullie maakte dat weet je geliefde al lang.  Ook niet goed met je gaat en of je goed bent aangekomen dat hangt namelijk af om het te kunnen ontvangen van die ene zin. Want dan ben je het echt dat hadden jullie afgesproken. 

Oei het medium vertrouwd steeds niet op die aap in pampers die hij blijft, ziet.
Staat het voor dierentuin?
Is er een baby geboren?
Deze feiten worden niet herkend. 

Maar het medium durft het beeld wat hij of zij ziet niet te geven. Een aap in pampers is toch zeker je fantasie.

Dan is de sessie mislukt?
Geliefde teleurgesteld, want je was het misschien, want die ene zin is niet gegeven dus het zou kunnen dat je er was maar, ja. 

Is het echt zo?
Wat zegt dit verhaal?

Dat je niets al moet spreken?
Nee, zeker niet, het verhaal zegt mediums geef alles wat je krijgt! Geef je over laat het flowen.
En krijg je een aap in een pamper zeg dan; ik weet niet wat dit steeds is, en het zal misschien niets zijn, maar ik zie steeds een aap in een pamper. 
Dan weet je later wel of het klopt of niet. 
En geliefde die naar een medium gaan, sta ook open dat het codewoord niet door kan komen omdat het medium werkt in een andere manier en ontvang de andere goede bewijzen die je geliefde jullie maakt ook. 

Rosita ×

Dit blog is tot stand gebracht door iemand met een bijzondere kunst voor woorden!  In de volksmond dyslexie genaamd! Best leesbaar zo, toch?  Op opmerkingen over fouten en/of spelling wordt dan ook niet gereageerd.