Er is altijd rust in het oog van de orkaan.

Al is het hectisch om je heen en het lijkt of je mee getrokken wordt in de chaos, het geweld dat een orkaan brengt. Ik ga zeggen, ook brengt want het schept ruimte, hoe rigoureus dat ook is. Huizen, auto’s, boten worden weggetrokken om 1 km verder weer neer gekwakt te worden kapot, stuk totaal verwoest en toch in dat midden is er rust, overzicht zelfs kalmte. Ik ervaar het zelf as we speak ook! Ik zit in het oog en alles raast om me heen. Ik zie dingen die ik eerder niet zo zag in een perspectief die zijn weerga niet kent. Mensen, maskers, echtheid ik zie het allemaal. De orkaan lijkt als wat salie is voor de indianen, Omo voor de wasvrouw en soda voor de schoonmaakster. Deze orkaan maakt schoon. Mijn hoofd, mijn energie, en ook mijn kern, mijn ziel. Ik zie dingen glas helder en dat is mooi en spannend. Dat is zelfs bijzonder. Je weet wie je echte vrienden zijn in deze periode, in mijn werk worden ook wat dingen duidelijk. Over mezelf, over mensen, en over spirit. Die oneindigheid die zij ervaren snappen wij gewoon niet. Die liefde dat onvoorwaardelijke hebben we niet. Daar verlangen we enkel naar. Die vergetelheid die het leven ons bracht geeft enkel melancholie een verlangen. Wij zoeken steeds naar antwoorden en vragen maar raak. Wij willen iets worden wat allang daar beklonken is, wat we allang zijn. Wij willen. Maar wij moeten zijn. Wij moeten als vooral medium maar ook als mens, als moeder, als vrouw, als ziel zijn. Meer niet. Laten komen wat komt. Laten gebeuren wat is. Want daar bij onze ongeziene vrienden is het pad al duidelijk. We zullen echt nooit weten wat dat pad is, maar het is er wel. We moeten leren luisteren. Niet naar woorden of verhalen maar naar onszelf. Want in ons is spirit. In ons ligt een stukje van het antwoord. Zij planten zaadjes in ons. Niet buiten ons. Toen iemand mij vroeg of ik aan gebedsgenezing deed 18 jaar geleden. Lachte ik inwendig om dit stomme zweverige woord. Dit stomme woord bracht een stroom “klanten” die ik niet snapte. Waar kwamen deze mensen vandaan. Ik had geen reclame gemaakt. Ik had niets gedaan. Na de eerste tijd kwamen er vragen voor een Reading te doen. Ik wist niet of ik hier klaar voor was en probeerde dit een tijdlang als oefening. Binnen no time een volle agenda. Na een aanvraag voor een huiskamer sessie was mijn agenda ontploft. Hoe dan? Ik heb volle groepen. Maak ik veel reclame, nee ik vertel. En die mij kennen ik vertel graag. Ik had geen idee wat spirit in petto had en nog niet eigenlijk waar gaan we heen? Trance kwam op mijn pad en ik had ineens een volle cirkel, aan sitters geen gebrek. Mensen dienen zich aan. Dat blijft zo onwerkelijk. Echt mensen ik snap het nu in deze rust van de orkaan. Je hebt vrije wil!! Jij bepaald wat je doet. Als jij persee in mediumschap dit of dit wil doen laten ze je niet barsten. Maar er is een “plan” er is een weg. En alle wegen leiden naar Rome, alles komt uit bij de knik in de weg. Alles komt uiteindelijk uit bij de dood. Laat ego los ik bedoel laat los ik wil dit of ik wil dat. 

Stap op die surfplank en laat de golf je rit bepalen. Blijf in balans. Blijf luisteren, voelen of zien wat de golf wil. Neemt hij even af peddel dan wat rond zonder dwang. Tot de volgende golf je oppakt om weer mee te nemen. Er is echt een plan voor jou mediumschap wat jij vergeten bent. Luister naar het plan niet naar je dwang om succes te hebben. Je werkt namelijk om te dienen. Dien dan ook. Laat de werkgever je werk geven! Kan je niet zo goed demonstreren doe het dan niet. Krijg je je zalen niet vol. Das een “teken” Kan je niet zo goed lesgeven. Of lopen je groep of workshops niet goed. Laat het dan! Doe het niet omdat andere het ook doen. Blijf trouw, aan spirit en aan jouw spirit je ziel je echt IK. In het oog van deze orkaan begrijp ik dat er nog veel werk te doen is. Werk om wakker te maken. De weg naar binnen echt te leven.
Te dienen aan een roep die niet iedereen begrijpt.
Ik omarm deze rust ik omarm de orkaan.
I am ready to serve more then ever. 

Rosita x 

• Facebook